Genesis

Het begin

Lezen: Genesis 1 t/m vers 25

In het begin schiep God de hemel en de aarde. 

De eerste regel in de Bijbel, en het valt me meteen op dat het gaat over 'het begin'. 'Welk begin?' vraag ik me af? 

Niet het begin van Gods bestaan. Want God (Liefde) is oneindig.

Niet het begin van de tijd zoals wij die kennen, want God schiep 24/7 pas op de derde dag.

Zo kom ik meteen een tweede vraag tegen: Hoelang zouden die eerste twee dagen dan geduurd hebben? Dat staat er niet bij. Misschien miljoenen jaren? Vind ik best logisch klinken. Ook omdat er aanwijzingen zijn gevonden dat de aarde al heel lang zou bestaan.

God schiep met Zijn Woorden het licht. Hoe oneindig krachtig moeten die woorden geklonken hebben!! 'Er zij Lícht!!'

Als ik dit lees moet ik er altijd aan denken dat de mensen die de evolutietheorie aanhangen, vermoeden dat alles begon met een 'oerknal'. Dat zou dus best wel eens waar kunnen zijn, want de woorden van God hadden zóveel kracht dat er Licht ontstond! Ík kan me in ieder geval niet voorstellen dat dat géén enorme knal zou hebben veroorzaakt!

Iets verder staat: 'En God schiep de grote zeemonsters'. Ik zie dan de plaatjes van dino's voor me, die ik laatst op google zag. Dat waren volgens wetenschappers gevaarlijke monsters. Sommigen leefden volgens hen in de zee en anderen op het land. Het klinkt in ieder geval alsof het om indrukwekkende schepsels ging, vind ik zelf. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat het alleen maar over een Orka ging. Hoewel die natuurlijk niet klein zijn. Maar bij een 'groot zeemonster' denk ik niet aan zo’n walvis.. 

Morgen lees ik verder. Ik heb voor vandaag meer dan genoeg om m'n gedachten voor te openen..

De mens

Lezen: Genesis 1: 26 - 2: 3

God zei: 'Laten Wij mensen maken die Ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken'.

Als ik aan God denk, voel ik eerbied. Daarom vult het me met ontzag om hier over na te denken.

Mensen zijn creatief, dat is in ieder geval een eigenschap waarin we op God lijken. En het is zo dat we verlangen naar liefde, naar relaties, ook wat dat betreft lijken we op onze Schepper. We houden en genieten van ons werk (wat natuurlijk alleen van toepassing is als het werk bij ons past). Als je het begin van Genesis leest, voel je in het scheppingsverhaal dat God ook genoot van Zijn werk. Dat zijn herkenbare dingen waarin we op God lijken.

Net na de schepping waren we nog 'goed'. We waren toen nog in staat tot een zuivere, open hartsrelatie met God. Wederzijdsheid in balans. Liefde, zonder schaamte en angst. Puur. Vol vertrouwen een ongestoord contact met de Schepper. Ook wat dat betreft geschapen naar Zijn beeld. 

Dan horen we in de volgende woorden, de stem van de Schepper: 'Laten Wij mensen maken'.

'Wij' is meervoud. Hoe kunnen we dat zien?

God is één en tegelijk functioneert Hij (relationeel gezien) in drie Personen? God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest? Of drie Personen die een eenheid vormen? Of God de Vader en God de Zoon, verbonden door één Geest?

Ik heb hierover verschillende uitleggen gehoord en gelezen, vaak erg ingewikkeld. Pas hoorde ik een mooie en eenvoudige uitleg die ik zelf wel verhelderend vind. Water kan vloeibaar zijn, bevroren, of aanwezig zijn als een damp. In alle drie de toestanden gaat het om H2O (Natuurkundige aanduiding van water). Op een bepaalde manier is er een overeenkomst te zien. God is één, en bestaat tegelijk uit drie personen, verschillend en één tegelijk. Hier raak je volgens mij nooit over uitgedacht. 

God zei: 'Laten Wij mensen maken die Ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken'.

In ons verlangen naar verbinding met anderen, lijken we op onze Schepper. Ons hart leeft en klopt warm in verbinding met Gods Vaderhart. En soms kunnen we warmte vinden in de relaties met vrienden, broers, zussen of partners. Een goed gesprek kan veel energie geven. Hoe mooi is het als iemand zijn of haar hart deelt!

Het is ook te zien in de pijn die het doet als we geen contact hebben met anderen. Bijvoorbeeld omdat degene waar je van houdt gestorven is. Het gat in je hart kan veel pijn doen. Er kan verdriet in je leven zijn omdat je afgewezen bent. Als je weinig kan, bijvoorbeeld omdat je een handicap hebt of te ziek bent om anderen te ontmoeten, kan je hart pijn doen van verlangen naar mensen om je heen.

De kille pijn van eenzaamheid kent ontelbaar veel varianten en kan intens zijn.

Omdat Jezus weet dat we elkaar nodig hebben, gaf Hij ons het 'eerste en tweede gebod' (God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf). Daarin zit weer de drie-ledigheid. God op de eerste en mijn naaste en ik op een gedeelde tweede plaats. 

Als we op die manier liefhebben is onze relatie met God de basis in ons leven. Omdat we zekerheid hebben in de relatie met God kunnen we omgaan met onzekerheden in de relaties met anderen. (Dit is uitgewerkt in het eerste werkboek van Traject Goudgraven.)

God gaf de mens al vanaf het begin een baan: 'heersen'. Over de aarde. Werken is fijn als je werk bij je past. (Ik bedoel niet alleen betaald, maar ook onbetaald werk.) Toen ik ziek was kon ik jarenlang niet werken. Dat geeft een leegte, en niet alleen in je agenda, ook in je gevoel van vervulling of bestemming. Ik weet niet zo goed hoe het precies te noemen, maar er is een leegte in je leven. 

Misschien komt het omdat je bijna nergens meer over na hoeft te denken. Alle dagen lijken hetzelfde. Het is saai. Het is moeilijk om niet te werken, omdat werken bij ons past. Het is opbouwend omdat we dan, zoals we het tegenwoordig zeggen: 'een bijdrage leveren aan de maatschappij'.

Iedere keer dat ik dit gedeelte in Genesis lees, valt het me op dat de planning zo mooi is. De eerste dagen werkt God aan het creëren van de aarde. Op de zesde dag schiep Hij de mens. Vervolgens plande de Schepper een 'rustdag' in. Dat betekent dat de eerste volledige dag van de mens een rustdag was. Waarom heeft God de mens precies op het moment geschapen dat zijn eerste dag een rustdag was? Ik denk zelf dat dat was om van de relatie met de mens te genieten. 

Neem even de tijd om te genieten van die gedachte. God wil genieten van de relatie met mensen, met ons. En Hij neemt daar de tijd voor.

Dus niet alleen werken, maar ook genieten. In de verhouding 6:1. 'Zes dagen mag je werken, maar de zevende dag is een dag van volstrekte rust die aan de (relatie met de) Heer gewijd is'. ¹   

Want voor een relatie moet je de tijd nemen. En dat werkt niet als je 24/7 aan het werk bent. Hoe erg je ook van je werk kan genieten.

Als je alleen de eerste hoofdstukken van Genesis leest, krijg je meer vragen dan antwoorden, vind ik zelf. Ik hou erg van vragen waar (nog) geen antwoord op is. Dat maakt het fijn om te mediteren.

Hier heb ik nog een paar vragen die bij mij opkomen bij het lezen van Genesis 1-3:

Hoe zou Adam zijn eerste dag ervaren hebben? Alles was nieuw. Voor het eerst eten. Voor het eerst een zonsondergang. Of was het regenachtig? Het werd donker. Heeft hij 's nachts (goed) geslapen? Hij werd wakker op de zevende dag. Die God ingepland had als een gezegende niet-werkdag.

De mens begon zijn bestaan met een vrije dag. Om te genieten van de relatie met God. En vice versa. Heeft hij met zijn Schepper gepraat? Vast wel. Waar zou dat over gegaan zijn? Had hij (veel) vragen? En kreeg hij alle antwoorden?

^{1  _{Ex. 31:15}}