'Must haves', aanschaffen op eigen risico ?! / Door de Goudgraver

Vandaag zag ik de winkelstraat de kreet 'must haves'. De bedoelde artikelen waren stuk voor stuk dingen die ik zelf niet wilde hebben en zeker niet nodig had. Ik begrijp de kreet dan ook niet helemaal.

Het lijkt me geen goed idee om er van uit te gaan dat we een 'must have' ook echt moeten aanschaffen. Want waarom kopen we een 'must have'? Omdat we er zelf blij van worden? Of omdat het een voorwaarde is om er bij te horen? Toch heeft de kreet waarschijnlijk wel effect op de verkoopcijfers. Anders hadden ze hem vast allang afgeschaft. 

Voor mezelf vind ik het belangrijk dat mijn kleren leuk staan én lekker zitten. En dan eerlijk gezegd vooral het laatste. Wat mij betreft zou het prima zijn om elke dag hetzelfde stel kleren aan te hebben. Het is dat je ze moet wassen, maar anders zou ik het wel weten. Twee setjes kleding is dan genoeg. Misschien drie omdat je tweede set precies kapot kan gaan als de andere set nog niet droog is. En ik denk eerlijk gezegd dat ik niet de enige ben?

Mode

'Mode' vind ik dan ook een bijzonder fenomeen. Het idee dat een klein aantal mensen bepaalt wat de rest van ons draagt vind ik best apart. Iets is dan wel of niet 'in'. Of het lekker zit, jouw smaak is of überhaupt mooi bij je staat, maakt dan niet uit. Zoals dat jaar dat er alleen maar zwarte en grijze kleding 'in' was. Het is al zo'n 15 jaar geleden, maar ik zie nog steeds het pinguin-effect voor me als we een feestje hadden.

Soms gaat het niet meer alleen om de kleding die we dragen, maar ook om onze lichamelijke eigenschappen. Toen ik een keer geen bh kon vinden in mijn maat, kwam dat volgens de verkoopster omdat mijn maat niet 'in' was. Alsof je dan even een ander stel boobs uit de kast kunt pakken..

De laatste jaren ben ik zelf zo'n 15 kilo zwaarder geworden omdat ik flink aan de prednison moest. En ik ben daarmee boven gemiddeld qua gewicht. Geen gezond BMI meer helaas. Gemiddeld gezien valt het erg mee. De helft van de mensen is tegenwoordig te zwaar (volgens google).

Maar in ruim driekwart van de kledingwinkels hebben ze nog steeds alleen kleine maatjeskleding waar ik nog niet eens met m'n ene been in pas, ook volgens google (niet dat volgens google mijn been er niet in past, maar het aantal kleine maatjeswinkels bedoel ik). En dat vind ik onlogisch. De helft van de mensen is te zwaar, maar de meeste winkels hebben alleen barbie maatjes.

Een tijdje geleden was m'n derde legging versleten. Dus ik moest op zoek naar een nieuwe. In eerste instantie probeerde ik zo'n 'one size' legging in een 'must have' winkel. Had ik beter niet kunnen doen. Ik probeerde hem aan te trekken maar gaf het op toen hij niet verder wilde dan mijn voet. Maar de poging om hem weer uit te krijgen ontaardde in een woest gevecht!

Zo'n legging ziet er heel onschuldig uit, maar vergis je niet! Hij is er van overtuigd dat hij een 'must have' is. Dus áls het gelukt is om hem over je voet te krijgen, kom je er niet meer vanaf. Hij zit dan 'strak om je hak'. Alsof tie vastgelijmd zit, compleet vacuüm getrokken. Je begint er niets meer mee.

Gelukkig mocht ik van de verkoopster een schaar lenen. Ik heb er snel een 'musn't have' van gemaakt. Maar ik moest hem wel betalen. De verkoopster was bijzonder vriendelijk: of ik de stukken nog mee naar huis wilde nemen? Voor geen goud natuurlijk!! Stel je voor dat ie 's nachts weer aan elkaar groeit of zo!

Je kunt je voorstellen dat ik erg blij ben dat er webshops zijn met grote maten. En zonder 'must have'-one size kleding. Ik heb een mooie nieuwe legging gevonden maat tig. Hij glijdt soepel over m'n hak. Kan niet meer stuk!

Waarheid maakt vrij

Maar stel je voor dat je je (wel eens) onzeker voelt over wat anderen van je vinden. Je voelt je bijvoorbeeld niet vrij om een 'must have' te laten hangen. Je probeert er bij te horen door je aan te passen, bijvoorbeeld door altijd de laatste mode te dragen. (Je 'oude' kleren die nog helemaal goed zijn, doe je daarom weg.) Soms weet je dan eigenlijk niet meer zo goed wie je zelf ook al weer bent.

Hoe komt het toch dat we vaak de behoefte voelen om 'erbij' te horen? Waarbij dan? Bij wie? Ik zie daar in de basis maar één oorzaak voor. We zijn op aarde omdat onze Schepper verlangt naar een hartsrelatie met ons. Hij wil ons graag kennen. En ergens hebben wij dat verlangen ook (gehad). Om bij Hem te horen, bedoel ik.

Dus als we Hem niet kennen, voelen we ons niet compleet. We willen ergens bij horen. Want we hebben een 'gat in ons hart' waar Zijn liefde ons zou willen verwarmen. En wat doe je dan met dat gat in je hart? Dat wil je (onbewust) vullen. Met de liefde en goedkeuring van mensen.

En dat heeft het risico in zich dat we van alles gaan doen (of laten) om afwijzing te voorkomen en erbij te horen. Want we missen de basis die een hartsrelatie met de Schepper in ons hart legt.

Dus stel dat je je al een tijd hebt aangepast. Dit kan bewust of onbewust zijn. Maar diep van binnen ben je er helemaal klaar mee. Je wilt van die onzekerheid af. Dan hoor je van een methode die gegarandeerd resultaat geeft, waardoor je zelfvertrouwen krijgt en overal jezelf durft te zijn. Deze methode is gebaseerd op een uitspraak van Jezus: 'De Waarheid zal ons vrij zal maken.' (Joh. 8: 23)

Stel dat deze methode bestaat uit twee stappen:

1. Zet de waarheid over jezelf en ook alles wat je (ooit) fout hebt gedaan in de krant.

Waarom? Wanneer iedereen in de krant heeft gelezen over wie je bent, waarin je gefaald hebt en wat je ooit fout hebt gedaan, heeft het niet veel zin meer om je beter voor te doen dan je bent. Dan ben je dus vrij om jezelf te zijn.

(En je weet dan natuurlijk ook meteen wie je vrienden zijn en wie niet.)

2. Wacht af.

Vrij van angst

Stel dat ik het er op waag, dan is het voordeel dat ik mezelf kan zijn en dan hoef me ik niet meer te verbergen uit angst voor de mening van mensen. Dat maakt me vrij om mezelf te zijn. En dát is volgens mij wél een 'must have' voor iedereen!

Bang zijn voor de mening of afkeuring van anderen kan als een zware last voelen, vind ik. Ik ben er best wel klaar mee om me aan te passen en te verbergen. Dus ik ga het uitproberen. Alleen zet ik niet alles in de krant maar op een website. Ik ben benieuwd!! Afwachten maar..